Τα καλύτερα καλοκαίρια τα περνάς στο χωριό σου. Είστε όλοι μια παρέα. Έρωτες, φιλίες, τσακωμοί, προδοσίες... Όλα αυτά σε γεμίζουν με χιλιάδες συναισθήματα όταν τα σκέφτεσαι και φυσικά όταν πρέπει να φύγεις μαζεύονται σε μια φούσκα μες στο μυαλό σου! Όλες σου οι σκέψεις έχουν ανακατευτεί. Νιώθεις και λύπη και χαρά. Τώρα, για άλλη μια φορά όπως κάθε χρόνο έρχεται η πιο δύσκολη στιγμή: Πρέπει να αποχαιρετήσεις τους φίλους σου:/ Σου είναι τόσο δύσκολο γιατί πρέπει να αποχαιρετήσεις και ΑΥΤΟΝ! Ναι, αυτόν...Αυτόν που λιώνεις όταν βρίσκεσαι κοντά του, μα γιατί να μένει τόσο μακριά και να τον βλέπεις μόνο τα καλοκαίρια? Γιατί? Είστε φίλοι από μικρά παιδιά που ερχόσασταν στο χωριό και γελούσατε και κάνατε φάρσες στα ''γυμνασιάκια'' που τότε σας φάνταζαν τα ''μεγάλα και ώριμα παιδιά''. Βγαίνεις έξω και σε περιμένουν όλοι. Είναι τελευταίος στην σειρά και χαμογελαστός. Τους χαιρετάς όλους και όσο πλησιάζει η στιγμή που πρέπει να χαιρετήσεις και αυτόν σου κόβονται τα πόδια. Την ώρα που πας να του μιλήσεις σε φωνάζει η μητέρα σου γιατί πρέπει να φύγεται! Δεν ξέρεις τι να κάνεις...Απομακρύνεσαι και λες σε όλους ''Τα λέμε παιδιά!''. Χαμογελάς και φεύγεις! Τον κοιτάς μες τα μάτια, αυτός το καταλαβαίνει και βγάζει ένα μικρό χαμόγελο 3 δευτερολέπτων... Μπαίνεις μέσα στο αυτοκίνητο και σε όλη την διαδρομή σκέφτεσαι: ''Μήπως δεν έκανα καλά? Μήπως να τον απογοήτευσα? Αν δεν με είχε φωνάξει η μητέρα μου τι θα γινόταν άραγε?'' Και ενώ όλες αυτές οι σκέψεις έχουν κατακλείσει το μυαλό σου φτάνετε σπίτι και σε παίρνει τηλέφωνο η κολλητή σου που ξέρει πως έχεις φτάσει. Της λες όλα αυτά που συνέβησαν και αποφασίζεται να πάτε μια βόλτα. Σε λίγο καιρό αρχίζει το σχολείο, ένας άλλος κύκλος της ζωής σου κι άλλοι έρωτες, φιλίες, τσακωμοί και προδοσίες όμως εσένα το μυαλό σου μένει,όπως κάθε χρόνο, στο καλοκαίρι!!! :))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
*Γνώμη?